Rodion Romanowicz Raskolnikow to główny bohater powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara”. Jest to 23-letni były student, który porzucił studia z powodu braku środków finansowych. Wszystkie problemy w powieści skupiają się wokół zbrodni, którą popełnił i kary, jaką zgotowało mu jego sumienie.
Zbrodnia i kara – Planowanie i dokonanie zbrodni
Główny bohater powieści „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego, Rodion Raskolnikow, dokonuje zbrodni drobiazgowo, przygotowując narzędzie mordu i obserwując mieszkania Alony Iwanowej i jej siostry.
Wpływ przypadku na planowanie zbrodni
Jednocześnie, w przygotowaniu morderstwa i dokonaniu go znaczną rolę odgrywa przypadek. Raskolnikow dowiedział się o Lizawiecie, siostrze lichwiarki, od studenta, który rozmawiał z oficerem o Alonie, źle traktującej i bijącej swoją siostrę oraz o jej chciwości i złośliwości. Student powiedział: „by tę przeklętą babę zabił i obrabował” i nie czułby żadnych wyrzutów sumienia. Te słowa były dla Raskolnikowa jak własne myśli, co utwierdziło go w przekonaniu, że ma prawo dokonać oczyszczenia społeczeństwa z „jednostki wszawej”, jaką był według niego stara lichwiarka.
Przypadek również pomógł Raskolnikowowi dowiedzieć się, którego dnia Lizawieta wyjdzie z domu, a także dostać się do mieszkania lichwiarki i opuścić je niezauważonym.
Dalsze decyzje i skutki
Pomimo swojego planowania, Rodion nie miał łatwości w dokonaniu zbrodni. Jednak ostatecznie udało mu się zabić Lizawietę, oddając ostatnie kopiejki na opłacenie jej pogrzebu. Jednak po zbrodni zapanowała w nim wewnętrzna walka i katorga sumienia, co doprowadziło do jego powolnego upadku i rozpadu psychicznego.
W ten sposób, Dostojewski pokazuje, jak przypadek i myśli wpływają na decyzje człowieka, ale także jak ciężar winy może przerosnąć jego zdolności do zniesienia i prowadzić do jego ruiny.
Zbrodnia i kara – Napięcia psychiczne i teoria Raskolnikowa
Cały czas po dokonaniu zbrodni, główny bohater powieści „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego, Rodion Raskolnikow, przeżywa ogromne napięcia psychiczne, znajdując się w stanie chorobliwego rozdrażnienia, przechodzącego prawie w chorobę.
Artykuł „O zbrodni…”
Przed dokonaniem zbrodni, Raskolnikow przedstawił swoje argumenty w artykule „O zbrodni…”, ogłoszonym w „Słowie Periodycznym” na dwa miesiące przed morderstwem. W artykule tym podzielił ludzi na „zwykłych” i „niezwykłych”, twierdząc, że ci ostatni mają prawo do zbrodni i łamania ustalonych norm, które stoją na drodze urzeczywistnienia idei, jakie głoszą. Raskolnikow uważa, że tacy ludzie jak Solon, Mahomet czy Napoleon tak właśnie postąpili, a ich działania przyczyniły się do postępu. Zgodnie z tą teorią Raskolnikow uważa, że ma prawo zabić, jeśli pieniądze lichwiarki posłużą mu do zdobycia wiedzy, którą wykorzysta dla dobra innych.
Skutki zbrodni
Po dokonaniu zbrodni, Raskolnikow sprawia wrażenie chorego, traci przytomność, majaczy i nie może znieść rozmów na temat zabójstwa. Rozpaczliwie czyści pokrwawione ubranie i ukrywa przedmioty zrabowane z domu Alony Iwanowej. Wreszcie, zdradza się przed różnymi rozmówcami, co wskazuje na jego postępujący rozpad psychiczny.
Dostojewski w ten sposób ukazuje, jak teoria Raskolnikowa, oparta na idei niezwykłych jednostek, może prowadzić do skrajnych działań i wywierać ogromny wpływ na psychikę człowieka.
Zbrodnia i kara – Depresja, strach i ratunek dla Raskolnikowa
Po dokonaniu zbrodni, główny bohater powieści „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego, Rodion Raskolnikow, pogrąża się w coraz głębszej depresji i staje się opryskliwy wobec matki i siostry, a także niesprawiedliwy wobec przyjaciela – Razumichina i lekarza – Zosimowa.
Strach przed odkryciem
Raskolnikow nie może znieść myśli, że popełnił zbrodnię, choć sam przed sobą do tego się nie przyznaje. Jest bliski obłędu i boi się, że zostanie odkryty przez śledczego Porfirego Pietrowicza, który sugeruje, że wiele wie i chce tym samym skłonić Raskolnikowa do przyznania się.
Spotkanie z Sonią
Monologi wewnętrzne Rodiona są coraz bardziej porwane, chaotyczne i pełne emocji. Jednakże, ratunkiem dla niego okazuje się spotkanie z Sonią – dziewczyną, która pomaga swojej macosze i rodzeństwu, a jednocześnie wierzy bezgranicznie w Boga i jego odbicie w każdym człowieku. Szacunek dla Soni wzbudza w Raskolnikowie uznanie dla wartości, których zapomniał, gdy zwątpił w istnienie Boga. Klękając przed nią, mówi: „Nie tobie się pokłoniłem, pokłoniłem się całemu cierpieniu ludzkiemu”.
W ten sposób, Dostojewski pokazuje, jak wewnętrzne rozterki i walka z sumieniem, oraz spotkanie z osobą o wysokich wartościach moralnych, mogą wpłynąć na zmianę postawy człowieka i ocalić go przed całkowitym upadkiem.
Zbrodnia i kara – Spotkanie z Sonią i skazanie na katorgę
Po dokonaniu zbrodni, główny bohater powieści „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego, Rodion Raskolnikow, spotyka Sonię, która dla niego staje się osobą równie doświadczoną przez los, co on, i równie poniżoną. Postanawia się jej zwierzyć, bo dłużej nie mógł sam dźwigać swego ciężaru.
Prostota wiary Soni
Sonia uznała Raskolnikowa za najbardziej nieszczęśliwego z ludzi i obiecała, że go nie opuści nigdy, że pójdzie za nim na katorgę. Jednakże, kiedy Rodion usiłuje wytłumaczyć jej, dlaczego zabił, Sonia nic nie rozumie, bo wie jedno – że nie wolno zabijać, że istnieją przykazania i Bóg. Tą prostą wiarę chce przekazać Rodionowi i obudzić w nim sumienie. Namawia go, by przeprosił Boga i ziemię, którą splugawił swym czynem i oddał się w ręce sprawiedliwości. Jej zdaniem trzeba „przyjąć cierpienie i odkupić się przez nie”.
Walka Raskolnikowa
Rodion buntuje się, nie chce ulec, chce walczyć. Nie potępia się, że zabił, ale że zrobił to nieudolnie i nie umie z tą świadomością żyć. Jednak miłość Soni, a także matki i siostry, skłania go do przyznania się do winy. Zostaje skazany na katorgę, a Sonia pojechała za nim.
Zesłanie i choroba Raskolnikowa
Rodion znosił zesłanie źle, chorowała jego duma, a źle traktował Sonię. Jego zatwardziałe sumienie nie znajdowało w przeszłości żadnej okropnej winy, ale teraz zmuszone zostało do zetknięcia się z brutalną rzeczywistością skazania na katorgę. Jednakże, w końcu, jego wewnętrzna walka zostaje rozwiązana poprzez przyjęcie wiary Soni i odkupienie swojego czynu przez cierpienie i skruchę.
Zbrodnia i kara – analiza postaci Rodiona Raskolnikowa
Opis postaci
Rodion Romanowicz Raskolnikow to 23-letni były student, który porzucił studia z powodu braku środków finansowych. Żyje w nędzy, często jest głodny i chodzi w łachmanach. Jest przystojny, inteligentny i wrażliwy. Cierpi z powodu ubóstwa swojej rodziny. Postanawia popełnić zbrodnię lichwiarki Alonie Iwanowej, co skupia uwagę utworu na konsekwencjach moralnych takiego działania.
Charakterystyka psychologiczna
Rodion przeżywa ogromne napięcia psychiczne, które prowadzą go prawie do choroby. Jego depresja pogłębia się, co wpływa na traktowanie bliskich, sprawia, że jest niesprawiedliwy i opryskliwy. Po popełnieniu zbrodni, Rodion boi się odkrycia prawdy i wpada w obłęd. Jednak spotkanie z Sonią, dziewczyną, która pomaga rodzinie, obudza w nim szacunek i miłość. Dzięki temu, Rodion decyduje się na skruszenie i przyznanie się do swojego czynu.
Uniwersalne przesłanie powieści
Zbrodnia i kara to analiza człowieka, który uwierzył egoistycznie w swój rozum i poczuł się przez to lepszym od innych. Przypomina nam, że moralność oparta na własnej interpretacji norm jest niebezpieczna i prowadzi do błędów. Powieść przekazuje uniwersalne przesłanie, że nie ma żadnego usprawiedliwienia dla zabójstwa i że jest to najcięższy z grzechów. Również przypomina nam, jak ważna jest miłość, szacunek i zrozumienie dla innych, aby uniknąć wpadnięcia w dno.
Rodzina Marmieładowów
Ani względy polityczne, ani ideologie, ani teorie o powszechnej szczęśliwości, ani nawet wzgląd na dobro innych nie zwalniają z przestrzegania przykazania: Nie zabijaj.
Rodion Raskolnikow spotyka Marmieładowa w niechlujnej szynkowni. Ten ubogi były radca, alkoholik, zmusza go do wysłuchania zwierzeń. Opowiada przede wszystkim o swojej żonie Katarzynie, nazywa ją damą, chwali jej wykształcenie i maniery. Stopniowo poznajemy nieudane pierwsze małżeństwo Katarzyny Iwanowy, nędzę tej kobiety, gdy po śmierci męża w więzieniu, została sama z dwójką dzieci. Wtedy Marmieładow, sam wdowiec, ożenił się z nią i zdobył się nawet na to, że przez rok nie pił. Ale po roku zaczął się staczać. Tracił każdą posadę z powodu nadużywania alkoholu. Mimo, że Katarzyna Iwanowa była porywcza, często źle traktowała Sonię, córkę Marmieładowa z pierwszego małżeństwa, wdowiec mówi o niej z szacunkiem i miłością. Marmieładow szczególnie cierpi z tego powodu, że nie zapewnił Soni wykształcenia i dlatego dziewczyna nie mogła znaleźć uczciwej pracy i poszła na ulicę.
Dzieje tej rodziny mogłyby zapełnić całą powieść.
Dzieje rodziny Marmieładowów
Historia rodziny Marmieładowów jest jednym z ważnych wątków powieści. Rodion Raskolnikow spotyka Marmieładowa w niechlujnej szynkowni i poznaje jego tragiczną historię.
Pierwsze małżeństwo i bieda Katarzyny Iwanowej
Marmieładow opowiada Raskolnikowowi o swojej żonie Katarzynie Iwanowej, którą nazywa damą i chwali jej wykształcenie i maniery. Stopniowo poznajemy nieudane pierwsze małżeństwo Katarzyny Iwanowej, nędzę tej kobiety, gdy po śmierci męża w więzieniu, została sama z dwójką dzieci.
Drugie małżeństwo Marmieładowa i życie z Sonią
Mimo że Katarzyna często źle traktowała córkę Marmieładowa z pierwszego małżeństwa, Sonię, wdowiec mówi o niej z szacunkiem i miłością. Po roku od ślubu z Katarzyną, Marmieładow zaczął tracić każdą posadę z powodu nadużywania alkoholu. Mimo to, to właśnie Sonia utrzymywała rodzinę, a jej ojciec jeszcze wyciągał od niej pieniądze na wódkę.
Upadek rodziny Marmieładowów
Przed pięcioma dniami Marmieładow okradł własną rodzinę, przepił wszystko, nawet ubranie, i poszedł do Soni po pieniądze na poprawiny. Pięć dni pił, nie pokazywał się w domu, a teraz brudny i nieszczęśliwy zwierza się Raskolnikowi. Tragiczne jest to, że doskonale zdaje sobie sprawę z tego, do czego doprowadził rodzinę. Widząc nędzę tej rodziny, Rodion położył na parapecie ostatnie miedziaki, jakie posiadał.
Konsekwencje dla rodziny Marmieładowów
Po tragicznym losie Katarzyny Iwanowej, biedna rodzina Marmieładowów znalazła się w jeszcze gorszej sytuacji. Katarzyna uroiła sobie, że dzieci mogą zarabiać na życie poprzez śpiewanie i tańczenie na ulicy, co zmusiło je do szokującego występu. Po tym incydencie, Katarzyna dostała krwotoku i zmarła. Jednak dzięki pomocy Swidrygajłowa dzieci trafiły do sierocińca, a Sonia otrzymała trochę pieniędzy, aby pomóc sobie i rodzeństwu.
Reakcja matki i siostry Rodiona
Matka Rodiona i Duni – Pulcheria Raskolnikowa – bardzo kochała swojego syna i przeczuwała, że coś złego się z nim dzieje, chociaż syn i córka starali się ukryć prawdę przed nią. Po wyjeździe Rodiona na zesłanie, Pulcheria zapadła na chorobę nerwową i zmarła. Dla Duny – Awdotii Romanowej Raskolnikowej – sytuacja była również trudna, ponieważ musiała wychowywać się bez matki i opiekować się sama sobą.
Konfrontacja i decyzje Duni
Dunia Raskolnikowa, narzeczona Piotra Pietrowicza Łużyna, zdecydowała się na konfrontację między swoim bratem Rodionem a Łużynem. Poprosiła o wyjaśnienie, co Rodion zrobił, i oświadczyła, że muszą się pogodzić, ponieważ nie może wybierać między narzeczonym a bratem. Uważała to za sprawę zasadniczą i sprawdzian szacunku Piotra Pietrowicza do niej i jej potrzeb. Pomimo że mówiła niewiele, jej wyrażenie było dobitne, a promieniowała od niej królewska godność. Gdy przekonała się, że Łużyn kłamie i chce nimi rządzić, błyskawicznie pokazała mu drzwi.
Dunia zdecydowała się na spotkanie ze Swidrygajłowem, który obiecał coś powiedzieć o Rodionie i zaoferować pomoc w ratowaniu brata. Pomimo że bała się tego człowieka i gardziła nim, poszła na spotkanie sama i zgodziła się na propozycję ratowania brata, aby zyskać przychylność Swidrygajłowa. Ten podsłuchał rozmowy Rodiona z Sonią i wiedział o zbrodni popełnionej przez Raskolnikowa. Zaoferował pieniądze, paszport i wyjazd za granicę za miłość Duni.
Charakterystyka postaci – Porfirij Pietrowicz
Porfirij Pietrowicz jest głównym detektywem w powieści „Zbrodnia i kara”. Jest psychologiem o niezwykłej inteligencji i przebiegłości. Potrafi rozszyfrować tajemnicę Rodiona Raskolnikowa poprzez zadawanie pytań, rozmowy, logiczne myślenie i wnioskowanie.
Porfirij nie potępia Rodiona, ani go nie osądza, ale stara się zrozumieć jego skomplikowaną psychikę. Sugeruje, że przyznając się do zbrodni, Raskolnikow może uzyskać łagodniejszy wyrok, dając mu szansę na przyszłość po odpokutowaniu za swoje czyny. Porfirij jest cierpliwy i pouczający, pomagając Rodionowi w uświadomieniu sobie jego winy i wskazując mu drogę do odkupienia.
Historia Dunii – postaci z powieści Zbrodnia i Kara Fiodora Dostojewskiego
Zdarzenia z życia Dunii, siostry Rodiona, poznajemy z listu matki do niego. Matka opowiada o tym, co spotkało Dunę w domu Swidrygajłowów, gdzie pracowała jako guwernantka. Arkadiusz Swidrygajłow zalecał się do Duni, czynił jej niedwuznaczne propozycje, co spowodowało, że Marfa Pietrowna wyrzuciła Dunę z pracy i rozpowiedziała o jej złym prowadzeniu się. Dunia straciła jedyne, co miała – dobre imię. Matka pisze, że zniosła to z niezwykłym hartem. Swidrygajłow przedstawił żonie oczywisty dowód, że Dunia jest niewinna: list, który Dunia napisała do niego z wymówkami, iż nastaje na jej cześć i ze zdecydowanym odrzuceniem wszelkich propozycji. Marfa Pietrowna, chodząc po domach znajomych, odwołała wszystko złe, co o Dunie mówiła.
Drugą sprawą, o której pisze matka w swoim liście, są plany Duny, by wyjść za mąż za Piotra Łużyna. Rodion wywnioskował z listu, że ani matce, ani Duni Łużyn się nie podoba, że razi podstępnością, wyniosłością i próżnością, ale Dunia chce wyjść za niego, by pomóc bratu i zapewnić matce spokojną starość. Raskolnikow nie chce dopuścić do tego, by siostra sprzedawała się dla niego, tym bardziej, że w trakcie wizyty u niego Łużyn nie zrobił na nim dobrego wrażenia. Rodion rozmyślnie go obraził.
Główna bohaterka Dunia w powieści „Zbrodnia i kara”
W powieści „Zbrodnia i kara” Dunia to postać pełna odwagi, godności i poczucia moralnego. Matka Rodiona opowiada w liście, co spotkało Dunię w domu Swidrygajłowów, gdzie była guwernantką. Zalecający się do niej Arkadiusz Swidrygajłow czynił jej niedwuznaczne propozycje, co spowodowało, że Dunia straciła pracę i dobre imię.
Jednakże, gdy Dunia odmówiła wszelkich propozycji, padło słowo „przemoc” i dziewczyna spostrzegła, że znalazła się w pułapce – w pustym domu, sam na sam z mężczyzną i w dodatku dobrowolnie tu przyszła. Mimo to zachowała się z godnością i odwagą. Wyjęła z kieszeni pistolet, zraniła Swidrygajłowa, ale nie zdecydowała się go zabić, odrzucając broń i błagając, by ją puścił. Swidrygajłow zrezygnował, gdy Dunia odpowiedziała, że nigdy go nie pokocha.
Ze straszną tajemnicą Rodiona w sercu, Dunia poszła do niego i mimo lęku, kochała go i współczuła mu. Gdy Rodion próbował tłumaczyć, że inni więcej krwi przelewają, a cieszą się sławą i uznaniem, Dunia kochała go i nie odtrącała go z odrazą. W trudnej sytuacji nie wdawała się w żadne targi z człowiekiem, którym gardziła, i niczego mu nie obiecywała, by ratować brata i siebie.
Postać Dunii Raskolnikowej
Dunia Raskolnikowa to siostra głównego bohatera, inteligentna, pełna godności i prawości. Po tym jak Rodion zostaje zesłany, Dunia opiekuje się matką, wychodzi za mąż za Razumichina, stale pisze listy do brata i go wspiera. Jest zdolna do poświęceń i umie wyważać między głosem serca i rozumu. Mimo to, nie kieruje się przesądami i uprzedzeniami, jak pokazuje jej stosunek do Soni. Bezgranicznie kocha matkę i brata.
Arkadiusz Swidrygajłow
Arkadiusz Swidrygajłow to postać pełna sprzeczności. Początkowo spleciony z historią Duni, poznajemy go z listu matki do syna. Później sam odwiedza Petersburg i spotyka się z Rodionem, ponieważ chce przekazać Duni informację o testamencie Marfy Pietrownej. Swidrygajłow gotów jest dołożyć dziesięć tysięcy rubli dla Duni, bo ją kocha i czuje, że ją skrzywdził. Mimo to, w jego postawie wyczuwalny jest nihilizm i brak zaufania do ludzi. Z kłopotów wyciągnęła go Marfa Pietrowna, ożenił się z nią i wyjechał na wieś.
Postacie z powieści „Zbrodnia i kara”
Rodion Raskolnikow
Bohater powieści, student, który zabija starą lichwiarkę i jej siostrę. Męczy go poczucie winy, ale jednocześnie próbuje usprawiedliwić swoje działanie jako akt moralny.
Sonia Marmieładowa
Prostytutka, która pomaga Rodionowi w jego procesie samopoznania i odkupienia winy. Jest pełna dobroci i gotowości do poświęceń.
Arkadiusz Swidrygajłow
Mieszkaniec Petersburga, który pojawia się w życiu Rodiona i Duni. Jest mieszaniną dobrych odruchów i złych instynktów. Początkowo zaleca się do Duni, a później próbuje jej pomóc, zakochany w niej.
Marfa Pietrowna Swidrygajłow
Żona Arkadiusza Swidrygajłowa. Pojawia się w powieści jako duch towarzyszący mężowi w czasie jego podróży do Petersburga.
Piotr Pietrowicz Łużyn
Adorator Duni, ograniczony i skąpy mężczyzna. Chce ją poślubić, by całkowicie ją od siebie uzależnić i manipulować.
Porfiry Pietrowicz
Sędzia śledczy, prowadzący śledztwo w sprawie zabójstwa lichwiarki. Jest inteligentny i przebiegły.
Charakteryzacja postaci – Dunia
Wizyta Dunii u brata
Podczas wizyty Dunia u brata, pokazuje się jako osoba rozumna i zdeterminowana. Mimo że niewiele mówiła, zrozumiała, że z bratem dzieje się coś złego i że potrzebuje jej pomocy. Rodion od razu wiedział, że małżeństwo z Łużynem jest dla niej poświęceniem, a Dunia zrozumiała, że brat dręczą zmory, które przerastają jego wytrzymałość.
Opis postaci
Dostojewski opisuje Dunię jako bardzo ładną, wysoką, zgrabną, silną i pewną siebie osobę. Mimo to, w jej zachowaniu można dostrzec miękki wdzięk. Ma ciemnoblond włosy i prawie czarne, błyszczące, dumne oczy, a zarazem, chwilami pełne niezwykłej dobroci.
Walka z Łużynem
Charakter Dunii ukazuje się także w jej walce z Łużynem. Kiedy ten zażądał od niej zerwania z bratem, Dunia stanowczo się temu sprzeciwiła i wygnała go z mieszkania. Pokazała, że jest osobą zdeterminowaną i nie pozwoli na to, aby ktokolwiek ingerował w jej relacje z rodzeństwem.
Podsumowanie
Dunia jest postacią, która charakteryzuje się rozumem, zdeterminowaniem i siłą charakteru. Sprawia wrażenie niezwykle rozumnej, rozsądnej osoby, która więcej rozumie niż dostrzega. Współczuje bratu, nie odtrąca go z odrazą, choć jest przerażona. Jest pełna godności i dumy, ale jednocześnie potrafi okazać niezwykłą dobroć.
Postać Svidrigajłowa
Svidrigajłow to postać pełna sprzeczności, w której łączy się dobroć z amoralnością. Nie wierzy w dobre intencje innych, jest cyniczny i lubieżny. Mimo swojej miłości do Duni, jest zdolny do zaplanowania jej zgwałcenia. Jest zmienny i kapryśny, kierując się nastrojami, nie zasadami.
Życie prywatne
Svidrigajłow był oskarżany o moralną winę w samobójstwie 15-letniej dziewczynki, a także plotkowano, że zabił swoją żonę. Przyznaje, że zdradzał żonę z służącymi i bił ją. Mimo tego, że krążyły o nim plotki, lekceważył je.
Związek z Dunią
Chce pomóc Duni, ale nie czuje się winny wobec niej. Jego stosunek do niej jest niepewny i kapryśny, jednocześnie wyznając jej miłość i ogłaszając, że znalazł sobie nową narzeczoną. Zna jej rodzinne problemy dzięki podsłuchiwaniu rozmowy z Raskolnikowem i chce pomóc Sonie w wyjściu z rynsztoku, pokrywając koszty pogrzebu Katarzyny Iwanowej i umieszczając jej dzieci w sierocińcu.
ty oglądasz: Zbrodnia i kara – Charakterystyka bohaterów Fiodor Dostojewski
