Postacie fikcyjne
Marek Winicjusz to główny bohater Quo vadis, młody, bogaty i przystojny patrycjusz, syn konsula. Jest oddanym i zasłużonym dla Rzymu żołnierzem, który walczył i wsławił się podczas wyprawy przeciwko Partom. Jest raczej uosobieniem witalności niż kontemplacji, buntownikiem i niespokojnym duchem, który zostaje idealnie wzięty w karby podczas służby wojskowej. Niemniej prywatnie pozostaje człowiekiem o skłonnościach despotycznych, łatwo wybuchającym gniewem. Przyzwyczajony do spełniania swoich pragnień i dawania upustu wszelkim żądzom, nie znosi sprzeciwu, a wtedy bywa prawdziwie niebezpieczny.
W domu Aulusa Plaucjusza, gdzie jest gościem, Winicjusz poznaje Ligię Kallinę, młodą zakładniczkę, przybraną córkę państwa domu, której świeża uroda i żywość go zachwycają. Postępowanie Marka w pierwszym odruchu jest zgodne z jego zepsutym charakterem. Nie bacząc na względy należne domowi, w którym go ugoszczono, uprowadza dziewczynę. Wymknięcie się zdobyczy z jego rąk wywołuje jego niepohamowany gniew. Płonie żądzą zemsty i nie ustaje w prześladowaniach dziewczyny, nie bacząc, że burzy spokój całej jej rodziny.
Winicjusz i Ligia – jak lekcja pokory zmienia ich życie
Winicjusz
Dopiero lekcja pokory, którą będzie musiał przejść Winicjusz, czyli przymusowy pobyt w celu wyleczenia pośród chrześcijan, zaczyna zmieniać jego podejście do życia. Po raz pierwszy spogląda na Ligię nie jak na przedmiot pożądania, a na człowieka. Za jej czystość, niewinność i wartości zaczyna ją kochać naprawdę. Zachwycają go też chrześcijanie, i im bardziej się ku nim zbliża, tym więcej zmian wprowadza we własnym życiu.
Poznawszy Apostoła Piotra, Marek zaprzyjaźnia się z nim, a gdy chrześcijanie zaczynają padać ofiarą prześladowań, każe się ochrzcić. Gdy cudem udaje mu się uratować Ligę, nie posiadając się z wdzięczności Bogu, czym prędzej wyprowadza się z Rzymu na Sycylię.
Ligia Kallina
Ligia to bohaterka pochodząca z barbarzyńskiego kraju Ligów, gdzie była córką królewską. Ojciec zmuszony był oddać ją oraz jej matkę jako zakładniczki rzymskiemu wodzowi Ateliuszowi Histerowi. Po śmierci matki oraz ojca Ligii, nie mając co zrobić z sierotą, Ateliusz oddał ją rządcy Germanii, Pomponiuszowi, a ten z kolei swej siostrze, Pomponii Grecynie, żonie Aulusa Plaucjusza.
Po spotkaniu z Winicjuszem, Ligia zaczyna z nim wspólnie przemierzać drogę nawrócenia. Dzięki temu doświadczeniu poznaje prawdziwe wartości, a także miłość do Winicjusza, która przetrwała nawet w czasie ciężkich prób.
Ligia – piękność z arcydzieł klasyki i męstwo w imię wiary
Zakładniczka kochana jak córka
Małżeństwo Aulusa Plaucjusza przywiązało się do Ligii jak do własnej córki, a przybrana matka wycała ją w wierze chrześcijańskiej. Ligia wyrasta nie tylko na piękność, ale i na inteligentną osobę. Jej zdolność do zapamiętywania i właściwego przywołania arcydzieł klasyki zachwyca samego Petroniusza.
Porwanie i ucieczka
Jednak zachwyt Ligii za Markiem trwa tylko tak długo, jak odkrycie prawdy na temat jego natury. Porwana dla niego Ligia natychmiast decyduje się na ucieczkę. Gdy po jej sukcesie Marek znów usiłuje ją porwać, broni jego życia przed Ursusem. Potem, opiekując się chorym, daje mu do zrozumienia, że będąc chrześcijanką, wybacza mu próby zniewolenia, choć nie może się z nimi pogodzić i zamierza walczyć póki życia o ocalenie czci.
Wiara chrześcijańska
Ligia pokazuje młodemu patrycjuszowi, czym jest wiara chrześcijańska. Przekonując się, jak bardzo duże zmiany w nim zachodzą, pozwala odżyć swemu uczuciu do niego. Skazana jako chrześcijanka na śmierć na arenie, godzi się z nią w pokorze i pociesza Marka wizją wspólnej przyszłości po drugiej stronie.
Cud ratuje przed śmiercią
Cud ratuje przed śmiercią tę silną dziewczynę ukrytą pod delikatną powierzchownością, i może się ona cieszyć szczęśliwym małżeństwem z dala od zepsucia Rzymu.
Postacie drugoplanowe w „Quo vadis” – Ursus i Chilon Chilonides
Ursus
Ursus, najpierw służący matce Ligii, a potem jej córce, to potężny Lig o tak wielkiej mocy, że podczas igrzysk potrafił powalić potężnego tura. Dla niego Ligia jest ciągle Kalliną, jako jedyny nazywa ją barbarzyńskim imieniem. Przyjąwszy wraz z Ligią chrześcijaństwo, stara się czynić tak, by „nie zasmucać baranka”. Kiedy brutalność zostaje sprowokowana przez kogoś, kto krzywdzi Ligię, Ursus jest zasmucony faktem posiadania tak „ciężkich rąk”. Gotów na każde poświęcenie dla Ligii, jest przy niej zawsze jako ten, którego darzy ona największym zaufaniem.
Chilon Chilonides
Chilon Chilonides to Grek z pochodzenia, który przez naiwnych uznawany jest za „lekarza, mędrca i wróżbitę, który umie czytać w losach ludzkich i przepowiadać przyszłość”. Sprowadzony przez Winicjusza, by wytropił Ligię, wywiązuje się ze swojego zadania świetnie. Ma sporo sprytu życiowego, który nazywa filozofią. Bezwzględny w zdobywaniu korzyści i pragnący nabywać je szybko oraz żyć komfortowo, jest samotny i ciągle żyje w poczuciu zagrożenia, w efekcie nie znosząc ludzi wokół siebie.
Postać drugoplanowa w „Quo vadis” – Chilon Chilonides
Charakterystyka postaci
Chilon Chilonides to Grek, który nie waha się przed żadną podłością, o czym świadczy sprzedaż do niewoli rodziny przyjaciela Glaukusa. Jedynym, co go gnębi, jest lęk przed zemstą, którą próbuje uprzedzić, zabijając lekarza. Sam bowiem jest wielkim tchórzem i wykorzystuje naiwnego Ursusa do zemsty na Winicjuszu. Mszczący się Chilon jest skrajnie niebezpieczny. Wiedząc o związkach Marka z chrześcijanami oraz o potrzebie odnalezienia winnych pożaru Rzymu, wskazuje na chrześcijan, a ceną za to jest wyróżnienie Nerona, który nakazuje mu dokładne obejrzenie igrzysk.
Jednak znękany brutalnością zadawanej chrześcijanom śmierci, świadom, że giną niewinni i że to on jest za to odpowiedzialny, Chilon wije się i mdleje. Nie umie cieszyć się luksusami, o jakich zawsze marzył. Szczytem zaś rozpaczy jest moment, w którym w ogrodach Nerona widzi śmierć skrzywdzonego przez siebie Glaukusa, a ten mu umierając przebacza. To powoduje gwałtowną przemianę w Chilonie, który nagle przestaje się bać. Podczas widowiska zaczyna nagle wznosić okrzyki, ukazując ludziom prawdziwego przestępcę. Doskonale wie, że spadnie na niego kara. Przed śmiercią jeszcze zdążył zostać ochrzczony.
Quo vadis – najważniejsi bohaterowie
Marek Winicjusz
Główny bohater Quo vadis, młody, bogaty i przystojny patrycjusz, syn konsula, to oddany i zasłużony dla Rzymu żołnierz, który walczył i wsławił się podczas wyprawy przeciwko Partom. Raczej uosobienie witalności niż kontemplacji, buntownik i niespokojny duch, zostaje idealnie wzięty w karby podczas służby wojskowej. Niemniej prywatnie pozostaje człowiekiem o skłonnościach despotycznych, łatwo wybuchającym gniewem. Przyzwyczajony do spełniania swych pragnień i dawania upustu wszelkim żądzom, nie znosi sprzeciwu, bywa wtedy prawdziwie niebezpieczny. W domu Aulusa Plaucjusza, gdzie jest gościem, Winicjusz poznaje Ligię Kallinę, młodą zakładniczkę, przybraną córkę państwa domu, której świeżą uroda i żywość go zachwycają. Postępowanie Marka w pierwszym odruchu jest zgodne z jego zepsutym charakterem. Nie bacząc na względy należne domowi, w którym go ugoszczono, uprowadza dziewczynę. Wymknięcie się zdobyczy z jego rąk, wywołuje jego niepohamowany gniew. Płonie żądzą zemsty i nie ustaje w prześladowaniach dziewczyny, nie bacząc, że burzy spokój całej jej rodziny.
Ligia Kallina
Bohaterka pochodząca z barbarzyńskiego kraju Ligów, gdzie była córką królewską. Ojciec zmuszony był oddać ją oraz jej matkę jako zakładniczki rzymskiemu wodzowi Ateliuszowi Histerowi. Po śmierci matki oraz ojca Ligii, nie mając co zrobić z sierotą, Ateliusz oddał ją rządcy Germanii, Pomponiuszowi, a ten z kolei swej siostrze, Pomponii Grecynie, żonie Aulusa Plaucjusza. To małżeństwo przywiązało się do zakładniczki, jak do własnej córki, a przybrana matka wycała ją w wierze chrześcijańskiej. Ligia jest dziewczyną, która wyrasta nie tylko na piękność, ale i na inteligentną osobę – jej zdolność do zapamiętywania i właściwego przywołania arcydzieł klasyki, zachwyca samego Petroniusza. Jej zachwyt zaś wiąże się z Markiem, ale trwa tak długo
Postacie z powieści Quo Vadis
Petroniusz
Petroniusz, arbiter elegancji oraz wyrocznia Nerona w sprawach sztuki i dobrego gustu, to hedonista i dandys. Człowiek ten stara się uczynić życie dziełem sztuki. Pomimo pozorów zniewieścienia, posiada w sobie wiele odwagi. Przywiązany do Winicjusza, zadaje gwałt swojej naturze, pomagając mu w trudnych sytuacjach. W chwili ostatecznej, gdy Winicjusz zostaje chrześcijaninem, udziela wszelkiego wsparcia wyznawcom tej wiary.
Neron
Neron, władca Rzymu, jest postacią bezwzględną i okrutną. Jego wygląd oraz zachowanie jawią się jako odległe od cesarskiego majestatu. Zabójca bliskich mu osób, Neron żyje w ciągłym strachu przed zemstą losu.
Winicjusz
Winicjusz to rzymski patrycjusz, który zakochuje się w Ligii, chrześcijance, i stara się zdobyć jej serce. Jego przyjaciel Petroniusz pomaga mu w tej trudnej misji. Po odkryciu chrześcijaństwa, Winicjusz zostaje ochrzczony i staje się gorliwym wyznawcą tej wiary.
Ligia
Ligia to chrześcijanka, za którą zakochuje się Winicjusz. Dziewczyna wyrasta na piękność oraz inteligentną osobę. Jej silna wiara i odwaga w obliczu śmierci zrobiły wrażenie na wielu postaciach powieści.
Ursus
Ursus to służący matce Ligii, a później także jej córki. Potężny mężczyzna, podczas igrzysk pokonuje potężnego tura. Przyjazny i łagodny, stara się nie zasmucać innych. Gotów na każde poświęcenie dla Ligii, broni jej życia i godności.
Chilon Chilonides
Chilon Chilonides to Grek z pochodzenia, który zostaje sprowadzony, by wytropić Ligię dla Winicjusza. Bezwzględny w zdobywaniu korzyści, nie waha się przed żadną podłością. Pragnąc nabywać korzyści szybko i żyć komfortowo, jest samotny i ciągle żyje w poczuciu zagrożenia.
Glaukus
Glaukus to lekarz greckiego pochodzenia, chrześcijanin, człowiek wielkiej wiary,
Petroniusz
Petroniusz to arbiter elegancji i wyrocznia Nerona w sprawach sztuki i dobrego gustu. Jego bezczelna szczerość i umiejętność ganić cesarza zjednują mu jego przychylność, co daje mu władzę nad jego dziełami sztuki.
Neron
Neron, okrutny władca Rzymu, żyje dla oklasków i niecierpliwie oczekuje podziwu tłumów. Lęka się ich niechęci i pogardy oraz ciąży mu strach przed zemstą losu.
Piotr Apostoł
Prosty, stary i brodaty człowiek silnej postury, o ogromnej sile wpływania na ludzi, których traktował jak kochający ojciec. Chroniony przez potrzebujących go chrześcijan przed niebezpieczeństwem, wraca z powrotem do Rzymu, gdyż ma wizję, która przekonuje go, że jest tam potrzebny, nawet jeżeli miałoby to skończyć się jego śmiercią. Umiera na krzyżu.
Paweł z Tarsu
Niegdyś prześladowca chrześcijan, następnie nawrócony, by wspierać ich swymi listami i nawracać. To on naucza Winicjusza i chrzci Chilona.
Pomponia Grecyna
Słynąca z dobroci i szlachetności małżonka Aulusa Plaucjusza, chrześcijanka, poddana sądowi za podejrzenie o wyznawanie zakazanej wiary.
Pozostałe postacie literackie:
Akte
Była niewolnica i kochanka Nerona, porzucona przez niego dla Poppei, a ciągle kochająca go i wierząca, że jest on dobrym człowiekiem. Przyjazna chrześcijanom, czytająca listy Pawła z Tarsu, ceniona za łagodność.
Poppea Sabina
Nienawidzona za okrucieństwo, piękna jak bóstwo małżonka Nerona. Posiadając syna z pierwszego małżeństwa, traci go, gdy Neron wydaje na niego wyrok śmierci za zignorowanie swego wiersza. Jej wpływ na męża jest zatem pozorny. Nieustannie żyje też w lęku, by jej miejsca nie zajęła inna kobieta. Stąd duże znaczenie ma dla niej urodzenie Neronowi córki. Niestety, traci ją również, gdyż dziewczynka umiera. By nakierować gniew Nerona na kogoś innego niż ona sama, winą za śmierć dziecka obarcza Ligię, na której widok mała Klaudia zapłakała. Poppea, jak inni żyje w lęku, przekuwa go na nienawiść do świata i stara się zdobyć nad losem wszystkich dominację.
Tygellinus
Prefekt pretorianów, zaciekły wróg Petroniusza, z którym konkuruje o względy Nerona. Nie mogąc zdobyć nad nim przewagi w komnatach z przyczyny zupełnego braku wrażliwości na sztukę, wykor
